خاطرات شیرین کیان ونیکا

سلام دوستان این سری یک کم تاخیر داشتم آخه بابایی بعد از تحریمهای من لج کرده بود دیگه برام وبلاگ نمی نوشت . کلی مذاکره کردیم تا به توافق رسیدیم. و اما بالاخره روز موعود فرارسید و آرزوهای مامان و بابا  بالاخره برآورده شد . من از تاریخ 94/11/11 به صورت رسمی حرکت خودم رو بر روی دو پا آغازکردم    حالا یکی باید پیدا بشه جلوی من رو بگیره  . دیر راه افتادم ولی اما را افتادما، دیگه ترمز بریدم شدید. البته مامان و بابا میگن دیر را افتادن یک حسن هایی هم داره و اون اینکه چون بچه عاقلی شدم کمتر از بچه های دیگه زمین میخورم و از هر جایی که ناهموار باشه خیلی با احتیاط عبور می کنم     ...

از اونجایی که بابایی زد و موهای من رو خراب کرد من هم تصمیم گرفتم بابایی رو تحریم کنم و پشت سر هم بر ضدش قطعنامه صادر کردم . این قطعنامه ها شامل موارد زیر می باشد: 1- به جای بابا بهش میگم مامان 2- به جای بابایی شربتهامو باید مامانی بده 3- به جای بابایی غذا مو فقط باید مامانی بده 4- به جای بابایی لباسمو فقط مامانی باید تن کنه 5- به جای بابایی مامانی باید پوشکمو عوض کنه 4- تو خیابون پاساژ و .... فقط بغل مامانی میرم 5- تو رستوران فقط بغل مامانی میشینم 6- کلا از بابایی بودن به مامانی بودن تغییر رویه میدهیم باید بگم این تحریمها شدیدا تاثیر گذار بود و بابایی سخت غمناک گردید و افسرده شد این شد ک...